De man Gods ging vaak de natuur in om te bidden en te mediteren. En op een keer toen hij langs een moeras kwam, was er een spraakzame kikker aan het kwaken in het troebele water. Om te voorkomen dat die zijn contemplatie zou verstoren, beval hij hem om een Serafische te zijn, aangezien alle kikkers van Serafia stom zijn. Maar toen hij een stukje doorgelopen was, schoten hem de woorden te binnen van Daniël: “Zeemonsters en al wat in het water zwemt, prijs de Heer, dieren in het wild en al het vee, prijs de Heer.” En omdat hij bang was dat het zingen van de kikkers misschien aangenamer was dan zijn eigen bidden, richtte hij het bevel weer tot hen, dat zij God zouden prijzen op hun eigen manier. En spoedig waren de lucht en de velden vervuld met hun luid gekwaak.

Uit: Groene Theologie – Trees van Montfoort (naar Beasts and Saints van Helen Waddell)

Leven in een gemeenschap biedt ook allerlei mogelijkheden om materiële zaken te delen. De kloosterordes gaan hier het meest ver in. Religieuzen hebben een eigen kamer met wat persoonlijke spullen, maar verder zijn het klooster en alles wat daarbij hoort bezit van de gemeenschap. De regel van Benedictus leert dat iedere bewoner krijgt naar zijn of haar behoefte. Het spreekwoord ‘gelijke monniken, gelijke kappen’ gaat hier dus niet op. De één heeft wel behoefte aan een computer, de ander geeft er niet om. Het doel is in alle redelijkheid en nederigheid te delen, zodat ieder tevreden is.

Daarbij brengt het gemeenschappelijke leven ook met zich mee dat mensen zich minder zorgen hoeven te maken over het materiële: denk aan boodschappen doen, koken, stoelen repareren. Daarin zijn de taken en verantwoordelijkheden verdeeld.

Uit: Genieten van genoeg – Martine Vonk

Zij zit als een vogel, broedend op het water,

Onder haar de chaos van de eerste dag;

Zij zucht en zij zingt, moeder van de schepping,

Wachtend op het Woord totdat zij baren mag.

Loof de Eeuwige, bewoners van de aarde,

Zeemonsters en oceanen

Vuur en hagel, sneeuw en rook,

Stormwind die doet wat hij zegt

Alle bergen en heuveltoppen,

Hout dat vrucht draagt, alle ceders,

Dieren van het veld en dieren in de wei

Alles wat kruipt en op vleugels gaat.

God belooft te geven voor iedere dag. Dat wij het zo moeilijk vinden om daarop te vertrouwen, komt doordat we alles zelf in de hand willen hebben. We kunnen moeilijk genieten van wat we vandaag ontvangen, omdat we ons al weer druk maken over morgen. Genieten betekent in de diepste zin: kunnen ontvangen.

Uit: Genieten van genoeg – Martine Vonk

Kijk eens met een tuinmansoog naar je eigen leven. De takken van jouw appelboom staan voor allerlei bezigheden. Maak het inzichtelijk door het op papier uit te tekenen. Er is een tak voor gezin en familie. Een tak voor werk of studie. Een tak voor kerk of gemeente. Een tak voor de buurt, voor vrijwilligerswerk, voor hobby’s, enz. Vraag jezelf af: wat draagt geen vrucht? En hoe komt dat? Zitten er takken in de weg die het licht wegnemen? Misschien moet je bepaalde dingen loslaten en wegsnijden, zodat deze tak meer aandacht kan krijgen. Wat kun je wegsnijden dat je groei tegenhoudt?

Uit: Genieten van genoeg – Martine Vonk